Op nog geen anderhalve kilometer van Appartementen BlouBlou Curaçao ontdekten Alja en ik een nieuw stukje natuur. Althans ontdekten, onze buurman gaf de tip.

Al jaren lopen we, vaak samen met Pien, onze hond, het lange pad af richting de grote zoutpannen. Vanaf BlouBlou loopt het eerst langzaam omhoog tot het hoogste punt waar je een prachtig uitzicht hebt over de zoutpannen en het achterliggende gebied richting de wijken Bottelier en Zuurzak en het landhuis Jan Thiel.

Vanaf dit hoogste punt doorlopend passeer je eerst links een klein paadje dat naar het vervallen schafthuisje van de Shell loopt. Tot aan de 70-er jaren in de vorige eeuw exploiteerde de Shell de zoutpannen voor het zout dat nodig was bij het raffinage proces. Personeel zwoegden de hele dag op de zoutvlakten en konden hun rustpauzes in het schafthuisje houden.

Verder doorlopend passeer je eerst twee witte stenen aan de rechterkant van het pad. Deze zijn er door de mountainbike vereniging geplaatst als markering voor de vele mountainbikers die het gebied ook aandoen.
Dan iets verderop, heel onopvallend, een bruine steen van ongeveer 40 centimeter met een witte tekst daarop.
Dit is ter markering van het pad dat naar dit stukje “oerbos” leidt.

Het smalle paadje aflopend naar beneden kom je in steeds dichtere begroeïng. Ook sluit het dikke bladerdek boven je en kom je in een duister stuk bos terecht. Manzanilla bomen en Kalebas bomen worden afgewisseld door omgevallen exemplaren en ineens sta je voor een waterrijk gebied, beetje moerasachtig. De eerste indruk is zéker oerbos want tussen de eerder genoemde bomen staan ook kolossale palmen van wel 10 meter hoog en 2 meter breed omdat de uitgegroeide bladeren niet vanzelf afvallen. Hier laat de mens het bos nog ongemoeid.

Goed kijkend naar het wateroppervlak zie je duidelijk dat het water opborrelt vanaf een diepte en verder stroomt richting de zoutvlaktes. Omdat het waterrijk is zwermen er ook veel muggen rond, maar dat is normaal in zo’n vochtig tropisch bos.

De buurman vertelde ook dat tegen een uur of 5 in de middag de Prikichi’s (kleine Curaçaose papagaaitjes) de bomen betrekken om de nacht door te brengen. Het is dan een kabaal van jewelste. Dat willen we binnenkort ook eens gaan meemaken!